شب

اندیشه ای می پرد در آسمان شاعر می شود امشب کسی به یقین ـ کسی که با شب دوست شود ـ شب را باید فهمید باید بو کشید اگر با شب دوست شوی آرامشش را به تو هدیه خواهد داد!     شِت نوشت: بعضی وقتا که می گی تف توی زندگی، باید رو به بالا تف کنی که بیفته رو صورتت!   کتک می خوای؟ نوشت: خانم رویا ز.ب! سریعن وبتو به حالت اول برگردون! این احتمالن یه دستوره!

[عنوان ندارد]

گویند که دوزخی بُوَد عاشق و مست ...!

ناگهان تنهایی

دیوانه وار در جستجوی توام...! اما تو نیستی. چشم هایم را می بندم. به خیال ِ این که چون بازشان می کنم، تو را می بینم. - و می ترسم از نبودنت؛ از ناگهان تنهایی - آرام چشم هایم را باز می کنم ... و باز هم تو نیستی! آزارم می دهد این فکر ِ بی تو بودن؛ کاش بودی ...!

[عنوان ندارد]

تا دنیا دنیاس، دل ِ من فداته          اون دلی که عاشق ِ خنده هاته!

می شود؟!

فانوس می خواهم خدایا! آن قدر که روشن بکنم - قدر خردک شرری - قلب خفتگان ِ تا ابد بنده ی نادانی را این همه فانوس داری خدا؟!      همین طوری نوشت: اگه خودمونو بذاریم جای خدا (موقعی که بنده هاش گناه می کنن) همیشه حرفاشو گوش خواهیم کرد.   دور ِ هم باشیم نوشت: عشق مث ِ شلواره! خدا کنه هیچ وقت برای نگه داشتنش نیاز به کمربند نداشته باشیم!

[عنوان ندارد]

آدمی حسرت ِ سرگردونه ...!

[عنوان ندارد]

من یه پرنده م، آرزو دارم تو یارم باشی ...!

[عنوان ندارد]

به تو مدیونم همیشه ... مث ِ شب به صبح ِ فردا ...!

حال ِ من ِ بی تو!

هر شب، با یاد ِ تو سر به بالش می گذارم و سفرم را از دشت چانه ات آغاز می کنم.    تپه های لبت را پشت سر می گذارم و از کوه بینی ات بالا می روم. و مست از دیدن ِ رود چشم هایت، دامنه را پایین می آیم. از میان ِ جنگل ابروانت عبور می کنم و به کویر پیشانیت می رسم.    دیوانه وار می دوم تا به آبشار گیسوانت برسم و از آن جا سوار بر امواج خروشانش، به ساحل ِ خوابم می رسم.    آری! این است حال ِ من ِ بی تو!      پیام ِ اخلاقی نوشت: خداوند اسراری دارد که فقط به سحرخیزان نشانشان می دهد!     یه کلام از خود ِ عروس نوشت: سعی کن تو زندگیت هیچ وخ در جواب ِ کسی نگی: ((من هم همین طور!))

[عنوان ندارد]

خورشید اگر محو  ِ تماشای تو نیست .... دلگیر نشو ز پشت ِ کوه آمده است!