مثل باد

1. آیه ی 216 سوره ی بقره، می تواند منبع بزرگ آرامش باشد؛ مخصوصن در زمان هایی که زندگیمان گره می خورد: "شاید چیزی را ناخوشایند بدانید در حالی که آن برای شما نیکوست. و شاید چیزی را دوست بدارید در حالی که آن برای شما شر است. خداوند می داند و شما نمی دانید."    2. آیه ی 36 سوره ی اسرا ما را به آگاهی و یقین دعوت می کند. به علم. به مقلد نبودن. به کور نبودن: "و از باورها، رفتارها و گفتارهایی که بدانها علم نداری پیروی مکن. زیرا گوش و چشم و دل، از همه ی این ها سوال می شود که آیا آن چه را دریافته بودند علم بود، یا شک و تردیدی به همراه داشت."    3. آیه ی 160 سوره ی آل عمران، به فکر فروبرنده و تامل برانگیز است: "اگر خدا شما را یاری کند، هیچ کس بر شما چیره نمی شود و اگر شما را واگذارد، چه کسی بعد از او، شما را یاری خواهد کرد؟ پس مومنان باید تنها بر خدا توکل کنند."    4. از خانه که بیرون می آییم، خیلی چیزها را نمی بینیم. برگ را که در باد می رقصد. آب را که برخلاف جاذبه ی زمین از ساقه ی درخت بالا می رود. پرنده را که در آسمان اوج می گیرد. خدا را نمی بینیم در این ها. آیه 105 سوره ی  یوسف هم همین را می گوید: "و چه بسیار نشانه هایی بر یکتایی خدا در آسمان ها و زمین است که مردم بر آن می گذرند ولی از آن ها روی می گردانند و آن ها را درک نمی کنند."    5. چقدر مهربان تر می شد جامعه ی ما اگر آیه ی 86 سوره ی نسا را عمل می کردیم: "و چون به شما سلام شود، با سلامی نیکوتر سلام را پاسخ دهید، یا همانند همان را بازگردانید که خداوند حسابگر هر چیزی است."     6. این آیه هم بسیار قابل تامل است. آیه ی 30 سوره ی شورا : "و هر بلا و مصیبتی به شما برسد به سبب گناهانی است که مرتکب شده اید، و خدا از بسیاری از گناهانتان درمی گذرد و شما را به سبب آن ها گرفتار نمی سازد."    7. عده ای برایشان سوال است که چرا باید روزه گرفت و چرا انقدر سختی را باید تحمل کرد؟ خداوند در آیه ی 183 سوره ی بقره، دلیل وجوب روزه را این گونه بیان می کند: "ای کسانی که ایمان آورده اید، روزه بر شما مقرر شده است. همان گونه که بر امت هایی که پیش از شما مقرر شده بود. باشد که بر تمایلات خویش فائق بیایید و تقوا پیشه کنید."    8 و 9. در میان آیه های قرآنی غرق بودم که به این دو آیه ی شیرین برخوردم. آیه هایی که خنده روی لب هایم آوردند. اسمشان را گذاشتم آیه های باران. از این به بعد، هربار که باران ببارد خدا را شکر خواهم کرد. این شما و این هم آیه های 48 و 49 سوره ی روم: "خدا همان کسی است که بادها را می فرستد که ابری را به حرکت در می آورند؛ سپس آن گونه که خدا می خواهد آن را در پهنه ی آسمان می گستراند و از آن، پاره ابرهایی فشرده و به هم آمیخته می سازد؛ آن گاه می بینی قطرات باران از لا به لای آن ها بیرون می آید. پس هنگامی که خداوند باران را به هرکس از بندگانش که خواهد، برساند، ناگهان آنان شادمان می شوند. و قطعن پیش از این که باران بر آنان فرو ریزد، آری لحظه ای پیش از آن مایوس و ناامید بودند." بله! خداوندگار دوست داشتنی کائنات، باران را برای شادی ما می فرستد.    10. اما می ماند آیه ی 35 سوره ی نور! این آیه از آن دسته آیه هایی است که باید عربیش هم خوانده شود؛ و بسیار بسیار دوستش می دارم: اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاةٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَکَةٍ زَیْتُونِةٍ لَّا شَرْقِیَّةٍ وَلَا غَرْبِیَّةٍ یَکَادُ زَیْتُهَا یُضِیءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَن یَشَاءُ وَیَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ    "خداوند نوری است که آسمان ها و زمین، به سبب آن پدید آمده اند و برای او نوری ویژه ی مومنان است. این نور در مثل، همچون چراغدانی است که در آن چراغی باشد و آن چراغ در بلوری، که وزش باد شعله اش را نلرزاند و از فروغش نکاهد. آن بلور چنان بدرخشد که گویی اختری تابان است. آن چراغ با روغنی که از درخت پربرکت زیتون فراهم آمده است، افروخته می شود؛ درختی که نه در جانب شرق است و نه در جانب غرب که تنها یک سوی آن از تابش خورشید بهره برد؛ نزدیک است روغن آن از شدت صافی روشنی بخشد، هرچند آتشی به آن نرسیده و شعله ورش نکرده باشد؛ نوری است شدید بر روی نوری شدید. خدا هر که را بخواهد (شایسته بداند) به نور هدایتش راه می نماید. و خدا این مثل ها را برای مردم می آورد و خدا به هر چیزی داناست." باقی بقایتان!   + تصور می کنم هر شب به یادت / هوایی میشم و تا ماه میرم