مثل باد

تصور کن پسری را که به شیشه ی پنجره ی اتاقش تکیه داده و زیر لب آهنگی قدیمی را زمزمه می کند تصور کن غروب ست و تمام عابران پشت پنجره یک نفرند ... هوا ابری ست و شیشه ی پنجره نم نم خیس می شود تو را آرام با این تصویر تنها می گذارم     یک. هنگامی که روشنایی لرزان شبی تابستانی، پر از تلالو ستاره ها و ماه کامل است، من به اوج آن نازک دلی ای می رسم که از حس دوست داشتن جهان و در عین حال تحقیر این جهان، شکل گرفته است. (کانت) دو. حبیب - من مرد تنهای شبم (اختصاصی برای پسرا)