مثل باد

آب، کم جو؛ تشنگی آور به‌دست

مثل باد

آب، کم جو؛ تشنگی آور به‌دست

مثل باد

ای دوست! شکر بهتر یا آن‌که شکر سازد؟
خوبیِ قمر بهتر یا آن‌که قمر سازد؟


برخیز که پر کنیم پیمانه ز می
زان پیش که پر کنند پیمانه‌ی ما


پرنده‌ها و کودکان را به آدم‌ها ترجیح می‌دهم.


کسی در من مدام آوازهای غمگین می‌خواند.


جانم بگیر و صحبت جانانه‌ام ببخش

آرشیو


سنگریزه ها کوه را بزرگتر می کنند
عقاب ها
کوه های بزرگ را دوست دارند
باور کن دردها آدم را مهربان تر می کنند

خاموش بمان
آتشفشانت، دنیا را ذوب خواهد کرد
تو در میان دردهایت
هزاران تخم عقاب داری








یک. عشق، باید خوش خویی بیاورد؛ نه تنگ خویی. باید گشاده دستی بیاورد، نه امساک. باید شخص را آرام تر کند نه مضطرب تر. آن چیزی که بزرگان عشق می خواندند - خواه عشق الهی خواه عشق زمینی - چنین خصایصی داشت. در عشق آسمانی هم اگر کسی مدعی عاشق بودن باشد و از عشق به خدا سخن بگوید اما خوش خو، آرام و ایثارگر نباشد، مدعایی گزاف داشته است. (دکتر سروش – در ستایش عشق زمینی)

دو. حسین قوامی - پری

مهدیار دلکش

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">