مثل باد

در غروب ابری و دلگیر آسمان    چهار زانو نشسته ام روبروی خدا    و غصه هایم را پهن کرده ام جلوی صورتم    -دردهای جاودانی و غم های کوچکم-    آنهایی را که سبک ترند برمی دارم    می بوسم    و فوتشان می کنم طرف خدا!   و خداوند اشاره می کند    که بگیرند فرشته ها غصه ها را   تا مبادا برگردند   و دوباره بنشینند گوشه ی دلم   تا نشوند دوباره چندمین مشکلم   چند غصه اما   سنگین اند خیلی   و جدا نمی شوند از سفره ی دلم   عاجزانه، نگاه میکنم به خدا   تا کاری کند شاید   خدا هم اما   نگاهم می کند تنها   دریایی اشک باید!  چرا زحمت کشیدید نوشت: جمعه تو دفتر خاطراتم نوشتم خدایا به خاطر داشتن این همه دوستای خوب ممنون! بابت تبریکا و کامنتا و لینک کردناتون بسی مچکرم می باشم!  قابل توجه لینکای عزیزم نوشت: اگه بعد از خوندنه پستام چیزی برای گفتن به نظرتون نرسید نیازی نیست کامنت بذارید. مطمئن باشید در بازدیدا و کامنت گذاشتنای من تاثیری نخواهد داشت! مهم برای من اینه که مطلبمو خوب بخونید!