با تمام خضوع
با نهایت خاکساری
می خوام بگم که تصمیم گرفته ام از این به بعد، با قواعد خودم زندگی کنم؛ و نه با قواعد جامعه.
یکی از قواعد من، در نظرنگرفتن تقویم و تاثیر نپذیرفتن از اون ه. هر روزی که تازگی و شعف رو توی آدمی دیدم، عید رو بهش تبریک میگم. هر روزی که توی آدمی، تغییر مثبتی دیدم، تولدش رو بهش میگم. و از اطرافیانم هم همین توقع رو دارم.
لطفا نه تبریک تقویمی بگید و نه توقع تقویمی از من داشته باشید. و نه از من ناراحت بشید. با احترام و تواضع ازتون می خوام که من رو رعایت کنید.
مولانای جانم میگه که:
ای برادر عقل یکدم با خود آر / دم به دم در تو خزان ست و بهار
ابتهاج عزیزم میگه که:
تا بردمد خورشید نو، شب را ز خود بیرون کنید
حالا من همه ی اینارو گفتم، باز یکی میاد اسمس میده عیدت مبارک و فلان.
ما بیمار عادت هاییم. و یک بار هم از خودمون نمی پرسیم که چرا ؟!
با احترام و تواضع.
