مثل باد

سلاااام

خوشحالم بارسا قهرمان شد !

همچنین خوشحالم سوارز آقای گل شد !!

همچنین تر خوشحالم پرسپولس قهرمان نشد !!!

ببخشید ربطی به موضوع نداشت . جهت ابراز هیجان نوشتم (:-)

من تا الآن روی هم رفته پنج دقیقه هم به گلشیفته فکر نکردم

نهایتش چهار دقیقه و چهل و پنج ثانیه :)

اون موقع که اسم گلشیفته سر زبون ها بود و عده ای تقبیحش می کردند و عده ای تایید ؛ من به خودم رجوع کردم دیدم هیچ حسی و هیچ فکری در مورد ایشون ندارم . خنثای خنثی ! به عادت همیشه که احساسات خودمو زیر ذره بین می برم و کالبد شکافی می کنم تا علت هاشونو بفهمم ، در این مورد هم همین کارو کردم . نگاه منفی نداشتن نسبت به ایشون رو به دلیل نوع تربیت پدر و مادرم می دونم که همیشه بهم یاد دادند که به امور شخصی  و زندگی دیگران نباید کار داشته باشم . اما نگاه مثبت نداشتن به ایشون هم دو دلیل داشت . یکیش اتفاقا به همین دلیلِ شخصی بودنِ اعمالش بود . به نظر من وقتی میگیم نباید در امور شخصی دیگران نظر بدیم این هم نظرات منفی رو شامل میشه هم نظرات مثبت رو . تایید کردن هم نوعی نظر دادن در زندگی شخصی دیگرانه . دلیل دومم اینه که این خانوم برای نجات زندگی خودش و برای اینکه در هوای آزاد تنفس کنه تصمیمی گرفت که حقش بود بگیره . و این از نظر من جای هیچ تحسینی نداره . من جهت فلش تحسینم رو به سمت کسایی نشونه میرم که توی همین قفس می مونن و مبارزه می کنن . حتی زندگی خودشونو به خطر میندازن واسه ایجاد یه جامعه آزادتر . کسایی که خودشون و خانواده هاشون تهدید میشن ، نویسنده هایی که با بیشتر از ده تیر یا ضربه چاقو کشته شدند ، استادایی که بدون هیچ دلیلی و فقط به خاطر تفکراتشون اخراج شدن ، کسایی که زیر شکنجه مردند و حتی هیچ اثری از جسدهاشون هم پیدا نشد ، کسایی که تبعید شدن و همه کسایی که برای ایجاد هوایی تازه تر و زمینی آزادتر از وقت و خوشی و راحتی و امنیت خودشون مایه گذاشتند

رفتن و در یه جامعه آزاد به  علایق و تفکرات خود پرداختن تحسین نداره

البته منظور من این بود که اصولاً "اعتقاد" نیست که محرک اظهار نظر می‌شه.