یه جایی هست که توی کارکرد و فایده‌ی حرف‌زدن، نوشتن و به اشتراک‌گذاشتن، شک می‌کنی. می‌ایستی جلوی خودت و میگی: باید چیکار کرد؟
خودت، نگاهت می‌کنه فقط؛ چیزی نمیگه.
برای یه آدمِ نوشتنی، تجربه‌ی وحشتناکیه.
فکر میکنم همه‌ی اونایی که سکوت رو ترجیح میدن و دیگه نمی‌نویسن، این حس رو تجربه کرده‌‌ن.
سوگنـ ـد
