[عنوان ندارد]

بار ِ غم ُ رو شونه م، دیدی و برنداشتی

خدا خان!

جناب آقای خدا! باید خدمتت عرض کنم تو جدا از این که یه کم دیکتاتوری، خودشیفته و مغرورم هستی. حالا خدا هستی درست! قدرت داری درست، چه می دونم؛ خدایی درست! اما دلیل نمیشه هی چماق کنی بکوبی تو سر ما که. هی بگی "یقدر ما یشا" نمی دونم چی چی یشا. خب آدم فک میکنه خداش از این آدمای بی منطق زورگوئه دیگه. مث اینه که من یه بچه کوچولو گیر بیارم هی بزنم تو گوشش بعد بگم خب من هر کار بخوام می کنم. توام ناامید نشو. سعی کن عادی باشی. من زورم بیشتر باید حرفمو گوش کنی. خب اینجوری نمیشه که خدا. درست نیس.    حالا این همه زور گفتی به کنار. بعد کلاسم می ذاری هی؟! فخر می فروشی واسه ما؟! هی میگی "ایکس، و ما ادراک ما ایکس" ؟ آره ما نمی دونیم چی به چیه. چون عقلمون نمی رسه. ولی تو که می دونی نباید به رخمون بکشی که. اصن یه بار بیا وسط آسمون بگو " آی بنده های من! سلام! من خدام! خسته نباشید. روز خوبی رو براتون آرزو می کنم" بعد برو پیش همون سدرۀ المنتهات بشین خوش بگذرون. باور کن خیلی بهتر میشه همه چی. انقد زور میگی آدم قاطی میکنه دیگه. اون وخ میگی چرا بنده هام بت پرست شدن. چرا فیلان شدن. نمی دونم "فاین تذهبون". یه کم خداتر باش. یه کم بیا پایین تر. یه کم روابط عمومیتو ببر بالاتر... خدا باید خاکی باشه.   + شماها یادتون نمیاد؛ یه زمانی خیلی بودم. + می چرخم و می چرخونم؛ سیاره ام!

[عنوان ندارد]

از خواب نمی پره کسی؛ وقتی که برگا میریزن

قناری

چقد شبیه من شدی قناری شکسته ای، یه دنیا گریه داری پرت هوای پر زدن نداره چشای ساکتت یه وخ نباره قفس واست شبیه آسمونه فقط سفر دوای هردومونه شبیه من اسیر سرنوشتی تو هم هر چی خدا گفت ُ نوشتی خدای ما خدای دیگرونه حواسش پرته، فکر این و اونه بپر برو نشستن اشتباهه تو پر داری نرفتنت گناهه برو شاید خدای ما رو دیدی ندیدیم دلت خوشه پریدی چشات ُ وا نکن پرات ُ وا کن به جای من، خدا خدا خدا کن یکی می گف خدا چن سال ِ خوابه دعا بکن پرنده مستجابه

[عنوان ندارد]

کاشکی می شد بهت بگم چقد صدات ُ دوس دارم

راز

بیدها را رسوا کردی؛ نوبت بادهاست بافه های مویت را بپوشان بانو باد را بیش از این دیوانه نکن بگذار این راز بین من و روسریت بماند

[عنوان ندارد]

دلم به حال خودم می سوزه

خدا هستی و خوشحالی خدایی؟!

کتونی های تنها پای تنها                               خیابانی و من تنهای تنها خیالش پرسه می زد پا به پایم                        میان ضجه ها گم شد صدایم لبی لرزان و شعری ناگهانی:                         "تو هم شاید یکی از عابرانی" تو را دیگر ندارم در کنارم                            تحمل می کنم راهی ندارم گذشتم از تو از دیروز و فردا                        شبم من تا ابد شب های یلدا چه رویاهای نابی، آرزوها                           "ببوسم" ها معلق در گلوها   "به چشمانت قسم" ها "با تو تنها"               "فراموشم نکن" ها "عشق من" ها چه پک هایی عجب سیگارهایی                     چه گل هایی عجب دیدارهایی شبیه کودکی هایم شکستم                           شبیه شیشه ها بودم و هستم دریغ از لحظه ای احساس مثبت                     پرم از حس تنهایی و غربت مع العسرم که یسرایی ندارد                          خداوندی که عیسایی ندارد خدا خوابی؟ عجب پروردگاری                       شما عکس العمل داری؟ نداری؟ کجایم من؟ چرا؟ اصلن کجایی؟                       خدا هستی و خوشحالی خدایی؟ فراموشت نکردم وقت شادی                          غمم آمد محل سگ ندادی دلم صد تکه شد، هر تکه دردی                       تو حتا لحظه ای یادم نکردی تسلایم ندادی وقت غم ها                               تنفر دارم از دم، بازدم ها کسی تنهاتر از من آفریدی؟                           چرا شب گریه هایم را ندیدی؟ جوانم بر درختی تکیه کردم                           ولی در سجده هایم گریه کردم چه شد؟ گفتی که من حبل الوریدم                      کجا هستی؟ چرا پس من ندیدم؟ خدا لطفن خلاصم کن از عالم                         جوابم شو که سرتاپا سوالم شکایت دارم از دنیای پستت                          از آدم های پوشالی مستت اسیرم در تنم تندیس دردم                              به هر قبری رسیدم ناله کردم سراپا غرق حسی از جنونم                           هوس دارد بخشکد جوی خونم بمیرم من بمیرم من بمیرم                            بیا مرگم در آغوشت بگیرم

[عنوان ندارد]

یه روز از همین روزا، روی شب پا می ذارم!

گلنار

اشک هایت را پای دار قالی نریز گلنار پژمرده می شوند گل هایش آرزوهایت را محکم گره بزن و به فرداها بیندیش تو تنها نیستی گلنار گوسفندان تو را می فهمند خورشید برای تو طلوع می کند و سرتاسر دشت تو را عاشق است با درختان برقص گلنار و بگذار کوه استقامت را از چشمان تو بیاموزد            این شما و این هم ... نوشت: رعنا دلاکه از بچه های قدیمی دوچرخه وب نویسی رو شروع کرده.     یکی دیگه از بچه های قدیمی برگشته نوشت: مهسا دوستی دوباره دست به کیبورد شده.