شکست چیست؟ پیروزی چیست؟ باخت چیست؟ برد چیست؟ «دو روز، یک شب»، تعاریف را عوض می‌کند و به شما پیشنهادی تازه و مدلی بهتر برای زندگی‌کردن ارائه می‌دهد؛ کاری را که برادران داردِن به‌طور غیرمستقیم در نود دقیقه انجام می‌دهند، کاری‌ست که پیامبران و واعظان، هزاران سال و به‌طور مستقیم کوشیده‌اند که انجام دهند. اما کدام‌یک موفق‌ترند؟
چقدر باید بگذرد تا چهره‌ی ساندرا را فراموش کنم؟ آن لبخند رضایت پایانی و قدم‌های سبک‌بارانه‌اش را؟
بازی ماریون کوتیار در این فیلم، کمی بیشتر از عالی‌ست. او طوری بازی می‌کند که انگار بازی نمی‌کند و روان مخاطب را در دست می‌گیرد و خانه‌به‌خانه، با خود می‌کشاند.
ساندرا پاکبازی می‌کند؛ پاک بازی می‌کند. در زمانه‌ای که غول خودخواهی، تمام دار و ندار انسان را به نیش کشیده است، دیدن ساندرا، لبخند آرامش‌بخشی‌ست که روی لب‌های‌مان می‌نشیند و به ما می‌گوید که:«بگذر تا بگیری.»
