مثل باد

دوست داشتنت کلاه نبود که از سرم بیفتد پیراهن نبود که از تنم درآید دوست داشتنت نفس بود که هنوز هم هست   یک. وجود انسانی جزئی ست از کل کائنات. پس برای رسیدن به سعادت، آدمی باید من را در خود نابود کند، تا به کل بپیوندد. خودجستن خطاست. تا زمانی که "من" زیرپا نهاده نشده، خوشبختی پدید نمی آید. خوشبختی را نباید جست. به محض آن که خوشبختی را بجوییم، از آن دور می شویم. زیرا جستجوی خوشبختی، نشانه ی موجود بودن من است و همین من، خود مانع وصول به سعادت ست. (بودا) دو. سپیده رئیس سادات - ز فروردین