مثل باد

باد سکوت موهایت را بر هم ریخته است ... خوشه های گندم مبهوت به تماشای تو ایستاده اند و مورچه ها، رها کرده اند دانه های سنگینی را که بر دهان داشتند و خورشید بر خلاف مدار زمین می چرخد تا تماشایت را از دست ندهد ... تا روسریت را برداشته ای شب نخواهد شد ...