مثل باد

بی محابا مرا ببوس فرصتی نمانده ست از گلوی این ساعت شنی که عبور کنیم مرگ گونه ی ما را خاهد بوسید پس معطل نکن تا زیر پایمان خالی نشده . . .   یک. و من، شاخه ی نزدیک! / از آب گذشتم، از سایه به در رفتم، / رفتم، غرورم را بر ستیغ عقاب-آشیان شکستم / و اینک، در خمیدگی فروتنی، به پای تو مانده ام / خم شو، شاخه ی نزدیک! (سهراب سپهری) دو. همه چیز موسیقی است. همه چیز، حتا سنگ ها، در ارتعاشند. تمام جهان جز یک آوا، آوایی غول آسا و تنها نیست. آوایی که هم چون اناری رسیده از هم می درد و میلیاردها نغمه به هر سو می فشاند و این نغمه ها، گرد هم می آیند تا آوای اقیانوس، قطره ای از آوای بی نهایت را بسازند... آه چقدر دوست داشتم این قطره بر نوک زبان من فرود می آمد. (رومن رولان) سه. تا آخر دنیا عاشقتم :دی