مثل باد

مرا بوسیدی شیمیایی شدم و دیگر نفس هایم مثل قبل نشدند ناگهان رفتی نخاعم قطع شد زمینگیر شدم حالا من مانده ام و عشق هایی که مثل ترکش گاه و بی گاه، در بدنم جا به جا می شوند حالا زیر زندگیم خابیده ام و ضامن تمام خاطرات را کشیده ام من در پایان این شعر خاهم مرد اما کسی به من شهید نخاهد گفت و حتا واژه های شعرهایم برایم گریه نخاهند کرد فقط یک وصیت دارم مواظب ... یک. این کار استاد علیزاده رو دریابین.