حتی سخیف‌ترین نوع دینداری و رابطهی با خدا هم همین رابطهی تاجرانه‌ست. من کارهای خوب انجام می‌دهم و تو من را به بهشت ببر. مسخره‌ی مسخره‌ی مسخره.
اسف‌ناکی ماجرا آن‌جاست که این مدل رابطه‌ها در ازدواج‌ها هم رایج شده. دختر می‌دهیم، پول می‌گیریم. پول می‌دهیم؛ دختر می‌خریم. رابطه‌ای که قرار است سراسر عشق باشد و ایثار.
تا ببرید هوادار شما هستیم. تا امکان صعود شما باشد، در سی ثانیه بلیط‌ها را می‌خریم و در شبکه‌های اجتماعی غوغا می‌کنیم. ولی وای به حال‌تان اگر صعود نکنید؛ یک‌چهارم بلیط‌ها روی دست فدراسیون والیبال خواهد ماند. و قسمت فاجعه‌‌ی این هواداری‌ها، دخترانی هستند که تا دوسال پیش، فرق بین اسپک و دریافت را نمی‌دانستند و حالا عاشق سروقامتان شده‌اند. عاشق قد و هیکل سروقامتان؛ و با بردها جیغ و هورا راه می‌اندازند و با باخت‌شان، سراغ عشق‌های خواننده و بازیگرشان می‌روند.
دوستان پسر کمتری دارم ولی عمیق‌ترین رابطه‌هایم با همین معدودها بوده. دوستی دارم به اسم محسن حقیقی، که ایده‌آل‌ترین دوست من است. خوب من را می‌فهمد و در عین‌حال از بامعرفت‌ترین‌هاست. متقابلا من هم او را می‌فهمم و همیشه قدردان و مراقبش بوده‌ام. خیلی اوقات نیازی به حرف زدن نداریم. یک نگاه یا یک کلمه، کافی‌ست.
هرکسی که بخواهد می‌تواند از من ناراحت شود، اما ترس از ناراحتی دوستانم، باعث نمی‌شود که نگویم نود و نه درصد دخترهای ایرانی‌ای که من می‌شناسم، با ترم معرفت آشنایی ندارند. و نمی‌توانند از رابطهی تاجرانه فراتر بروند. این درصد، در پسرها کمتر است، اما آن‌ها هم در کل وضع جالبی ندارند.
من ؟ مانده‌ام با معدودها. هم‌چنان امیدوار. ولی ترجیحم این است که در بندر لیورپول زندگی کنم و بدون توجه به باخت و برد تیمم، با چندین هزار تماشاگر، سرود you will never walk alone را بخوانم. به استیفی جی تعظیم کنم که سال‌ها کنار تیم ماند و هواداران را به پول نفروخت. یا طرفدار یه تیم دسته دومی انگلیس باشم و همراه ده‌هزار تماشاگر دیگر، با تمام وجود بازیکنان خنگ تیمم را تشویق کنم و هرگز تردیدی در وجودم حس نکنم.
الانِ خودم را دوست ندارم. دوست ندارم که آدم‌های بی معرفت، تاثیری روی رفتارهایم بگذارند. کاش ایرانی‌ها طوری بودند که اخلاقی زیستن کم‌هزینه و بی‌هزینه می‌بود. و خو‌ب‌بودن، به آدم احساس بی‌شعوری و خرفت‌بودن و احمقیت نمی‌داد. فعلا تنها راه باقی‌مانده برایم این است که به دنبال بامعرفت‌ها بگردم تا بتوانم مثل خودم و طوری که فکر می‌کنم درست‌ست، زندگی کنم.
