برای بار سوم توی این سالها آرشیو شعری_متنیم رو از دست دادم. باز هم زحمات این چند سالهم هدر رفت. هرچی گزیده کتاب نوشته بودم توی نوت گوشیم، شعرای جدیدم، شعرای بقیه، لیست فیلم و کتابا. و خب اونقدری که باید، ناراحت نیستم. چون یه پیدیاف از شعرام توی ایمیل پیدا کردم که بخشی از شعرام توش بود. و اینکه هربار چیز بزرگی رو از دست میدم، ته دلم خوشحال میشه چون حس سبکی پیدا میکنم. از تمام مطالب، فقط اونایی که توی کانال تلگرام گذاشته بودم یا برای کسی فرستاده بودم، برگشتن؛ اونایی که گفته بودم نگه دارم برای یه روز خاص، پریدن.
شروع دوباره برای چندمین بار.
چه عجب از فضاهای ابری استفاده نمیکنید؟ و البته در کل هم: بگذار و بگذر... :)